برگزيده اي از كتاب پيامبر و ديوانه

آنگاه زني که کودکي در آغوش داشت گفت

اي پيامبر با ما از فرزندان سخن بگو.

و او گفت :

فرزندانِ شما  فرزندان ِشما نيستند.

آن ها پسرها و دختران ِخواهشي هستند که

زندگي به خويش دارد.

آن ها به واسطه ي شما مي آيند ،اما نه از شما ،

و با آن که با شما هستند ،‌اما از آنِ شما نيستند .

شما مي توانيد مهرِ خود را به آنها بدهيد،

اما نه انديشه هايِ خود را ،

زيرا که آنها انديشه هاي خود را دارند.

شما مي توانيد تنِ آنها را در خانه نگاه داريد ، اما نه روحشان را ،‌

زيرا که روح ِآنها درخانه ي فرداست ،‌که شما را

به آن راه نيست ، حتي در خواب.

شما مي توانيد بکوشيد تا مانندِ آنها باشيد ،

اما مکوشيد تا آنها را مانندِ خود سازيد.

زيرا که زندگي واپس نمي دهد و در بندِ ديروز نمي ماند.

شما کماني هستيد که فرزندتان مانندِ تيرِ زنده اي از چله ي آن

بيرون مي جهد.

کمانگير است که هدف را در مسيرِ نامتناهي مي بيند ،‌و اوست

که با قدرتِ خود شما را خم مي کند تا تيرِ او را تيز پر و دور رس

به پرواز در آوريد.

بگذاريد که خم شدنِ شما در دستِ کمانگير از روي شادي باشد؛

زيرا که او هم به تيري که مي پرد مهر مي ورزد و هم به مکاني که

در جا مي ماند.

برگزيده از کتاب پيامبر و ديوانه ، نوشته :جبران خليل جبران             

پي نوشت : قابل توجه همه مخصوصاً خودم ....